و خداوند در ستمگري بي پايان خودش دو دسته مخلوق آفريده. خوشبخت و بدبخت. از اولي ها پشتيباني ميكند و بر آزار و شكنجه دسته دوم به دست خودشان مي افزايد.
هدايت – زنده به گور
و به خدا كه نوشتن هم يك نوع خود آزاري است! زماني شهوت نوشتن آنقدر در من زياد شد كه بلاگي ساختم و نوشتم و سعي كردم در هر پست پيشرفتي داشته باشم نمي دانم چه كردم فقط مي دانم اين شهوت به اتمام رسيد و نوشتن هم مانند خيلي از كارهاي ديگر توانست مدتي مرا مشغول كند و خوب هم كرد! باشد كه بماند ! نوشته هاي HS تمام شد. اميدوارم هومن (HMN) همچنان ادامه دهد.
پايان.
Wednesday, May 03, 2006
The End
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
Hadi jan,zood noghte gozashti...
Neveshtan ham bahari bood o bogzasht.
rafighe nime rah! yani ke chi? ye chand rooz sar nazadam bebin che khabare....
ma ziad to tasmimate khosrovan khodemoono ghati nemikonim,amma behtare ye morakhasi beri dadash! na kollan bazneshaste beshi,injoori ye joorayee shabihe kam ovordane,albatte roomon be diffal!
take a vacation...be with the family...sleep well..,i don't know..get married!!!!!(=kill ur self!)
{devil in firewall}
Albatte legs up + baad zadane manaateghe khaass ham khaali az lotf nist!!
مگذار در لحظه هایی از زندگی به خاطر کوچک ترین چیزها که بزرگ بزرگ می نمایند در چشمانت اشک بنشیند... اشک ها برای غم های بزرگ و شادی های بزرگ است...
داري به رفيق نيمه راه شدن عادت مي كني !!!
شما برای گفتگو کردن بنویسید.ما برای گفتگو کردن می نویسیم .برای گفتگو کردن باید نوشت. هیچ حقیقتی و هیچ چیز زیبایی جز از طریق گفتگو برملا نمی شود . شاید در گذشته می شد اما مدت ها است که تنها شیوه ی فکر کردن و زیبایی آفریدن و حتی زندگی کردن گفتگو است . صحنه ی گفتگو را ترک نکنید . اگر خسته اید بروید نفسی تازه کنید و برگردید .
Post a Comment