هميشه دوست داشتم هفت تيري داشتم! نه براي حركت هاي انقلابي بلكه بيشتر براي حسي كه مي آيد انگولكي مي كند و خسته مي رود! شايد بودنش آرامش بخش تر بود. اين اميد بدجوري بعضي وقت ها به درد مي خورد! به قول اينگمار برگمان كه مي گفت من به اميد خودكشي زنده ام! مي دانيد، من هم به اميد زنده ام! به اميد بستني سنتي با خامه اضافه!
* نقاشي بالا اثر ادوارد مانه است
1 comment:
سلام....سلام....سلام
اونقدر ننوشته بودید که دیگه کم کم داشتم از چک کردن صفحه ی خالی بلاگتون خسته میشدم
اشک در چشمانمان حلقه زده و دارد چشممان را در میاورد!!!!ا
مشتاق دیداریم در زیر فشار سهمیه بندی بنزین!!!!ا
رفیق!قبل از اولین سالگرد مرگمون ،فیلمنامه یادت نره!!!!ا
ارادتمند
Post a Comment